Projecten: kamsalamanders en beregening
Dagelijks onderhoud is de belangrijkste pijler onder het voortbestaan van een collectietuin. Als dat niet goed wordt gedaan, zal een tuin op termijn te veel verwilderen en kunnen de collecties verdwijnen, ophouden te bestaan. Om stappen vooruit te zetten en grotere ingrepen mogelijk te maken, worden projecten uitgevoerd. Werkzaamheden met een duidelijk begin en eind, met een helder doel en vaak een aparte financiering.
In 2021 staan er twee bijzondere projecten in het Belmonte op stapel. In de eerste plaats een project om onze poelen te verbeteren, echt nodig om de bijzondere kamsalamander een betere leefomgeving te bieden. Het tweede project is het volledig aanpassen, uitbreiden en automatiseren van de beregening in onze tuin. Op deze manier maken we de beregening duurzamer, gebruiken we minder water en stroom en beregenen we een veel groter deel van de tuin, een project met toekomst!
De kamsalamander is een Rode Lijst soort met zowel nationaal als internationaal een streng beschermde status. De populatie kamsalamanders in het Belmonte staat onder druk. De poelen zijn lek, verlanden en zijn eigenlijk te klein. De populatie is niet groter dan enkele tientallen volwassen dieren. Door de extreme droogte van de afgelopen jaren vallen de poelen droog en sterven eitjes en larven. Tot nu toe ontbrak het ons simpelweg aan menskracht en/of geld om de poelen goed te onderhouden en te herstellen. Nu we de personele, vrijwillige bezetting op orde hebben, kunnen we de volgende stap zetten. We willen de poelen herstellen en weer geschikt maken voor de kamsalamanders. Een pracht project!
Met het tweede project leggen we een geautomatiseerd beregeningssysteem voor de gehele tuin aan. Het doel is om met minder water en energie een veel groter deel van de tuin van water te voorzien van belang voor het voortbestaan van zowel de wilde planten als van de geregistreerde collectie. Het beregeningsproject bouwt voort op de al bestaande infrastructuur. De tuin beschikt al over een leidingensysteem dat gevuld wordt met water opgepompt uit onze bron. De hoofdleidingen hebben aansluitpunten voor slangen waaraan sproeiers worden gekoppeld. Bij droogte verslepen vrijwilligers elke ochtend de sproeiers en slangen om ervoor te zorgen dat er ’s nachts één gebied beregend kan worden.
In de nieuwe situatie zetten we een groot aantal groepen pop-up sproeiers in. De rozen krijgen water via druppelleidingen en voor de kwetsbare bomen werken we met speciale bubblers. Met een computer programmeren we zones waarbij we voor elke zone aan kunnen geven hoe lang en wanneer er gesproeid moet worden. De ervaring heeft geleerd dat we op deze manier zeker tien zones per nacht van water kunnen voorzien. Oftewel: met minder water en energie bestrijken we een veel groter tuinoppervlak.
We doen voor beide projecten een beroep op de provincie Gelderland en het Cultuurfonds voor een bijdrage. We verwachten daarvan binnenkort een antwoord.
