Groenmutsje
Arie Wijntje
Britney was een lief meisje, iedereen noemde haar Groenmutsje omdat ze altijd een groen mutsje droeg. Op een dag vroeg haar moeder haar om een mandje met lekkers naar oma te brengen. Groenmutsje was blij want dan mocht ze eindelijk weer eens naar buiten. Dat mocht eigenlijk niet omdat er zoiets als Corona virus rondwaarde.
Ze liep door het park en zag Saarloos* die haar vroeg waar ze naar toeging. ‘Ik ga Oma dit mandje brengen, ‘antwoordt ze, ‘en wat bloemen plukken voor oma.’
Terwijl Groenmutsje bloemen plukte, holde Saarloos naar het huis van oma, trok aan het touwtje dat uit de deur hing, sloop de trap op en op zijn tenen de slaapkamer in. In één hap verorberde hij haar. Snel trok hij een nachtpon van oma aan, deed zijn mondkapje voor en kroop onder de dekens.
Even later trok Groenmutsje aan het touwtje, riep: ‘Joehoe, oma’ en liep door naar de slaapkamer. In het donker zag ze oma in bed liggen, liep naar haar toe en voor ze het wist was ook zij verdwenen in de buik van Saarloos die tevreden in slaap viel.
Enkele uren later trok de bezorgde vader, een chirurg, aan het touwtje. Hij kwam poolshoogte nemen; noch zijn moeder, noch Groenmutsje namen hun mobiel op! Hij hoorde zijn moeder boven snurken. Dat deed zij nooit en hij holde de trap op, zag Saarloos in bed met een buik als een zwangere vrouw. Snel greep hij zijn operatiemes, sneed en hielp zijn moeder en Groenmutsje, vies maar ongedeerd, uit de buik.
Meteen nam hij Saarloos onder de arm, legde hem achter in zijn Tesla, racete naar Lexkesveer en kieperde hem daar de Rijn in waar Saarloos hulpeloos verdronk.
Teruggekeerd, vond hij zijn moeder en dochter fris gedoucht en nam beide mee naar huis waar zijn vrouw hen met open armen ontving.
Voor de veiligheid namen ze oma bij hen in huis. Ze kregen een goede prijs voor oma’s huisje. Ze leefden daarna nog lang en gelukkig. Oma stemde nooit meer op de Partij van de Dieren en Groenmutsje ging uit huis om te studeren.
*De vermeende wolf bleek een Saarloos wolfshond.
