De komende weken tonen we op het Podium Belmonte een reeks schilderijen die gemaakt zijn door cursisten van Rienkje Samshuijzen. Zij is docent schilderen bij Solidez Wageningen. Voor haar is de tuin een perfect decor voor creativiteit.

“Een jaar geleden liep ik met mijn cursisten door het Arboretum. Het was niet zomaar een wandeling, het had een duidelijk doel: maak foto’s van wat voor jou het meest kenmerkende van het Arboretum is. Met behulp van deze foto’s ga je vervolgens een schilderij maken. De een liep naar de prachtig bloeiende rododendrons, een ander koos een grote exotische boom, weer een ander kwam terug met foto’s van een bankje  waar je even lekker tot je zelf kan komen. Met groot enthousiasme gingen mijn cursisten aan de slag met dit onderwerp.

Het Arboretum neemt bij hen, net als bij de meeste inwoners van Wageningen, een bijzondere plek in. Hier liggen de herinneringen aan hoe we met onze kinderen speelden en picknickten. Hier hebben we allemaal gewandeld en genoten van het uitzicht. Deze plek is met zijn trappetjes een stukje Wageningen dat net even anders is. En hier- bij de ‘beelden op de berg’ maken velen op een laagdrempelige manier kennis met kunst.

In september  begonnen de deelnemers met dit schilderij ; ‘Een stukje Arboretum’. Het plan was om de schilderijen dit voorjaar een publiek te geven in het restaurant van de Hema. Maar helaas stak Corona hier een stokje voor. Wat heerlijk  dat deze prachtige schilderijen nu  toch het podium krijgen dat ze verdienen.”

Urban Sketcher Ingrid Terpstra post elke dag een tekening op Facebook en Instagram. Twee keer werd zij geïnspireerd door het Arboretum. Wij zetten haar nu op dit Podium…

Een Bloeikalender in Beeld voor het Belmonte Arboretum

Door July Leesberg

Het overkwam mij dat ik de bloesem van de sierappelbomen wilde gaan bekijken, maar te laat was voor dit hoogtepunt van het Belmonte Arboretum. Ik had in mijn hoofd dat de bloei in mei was, maar de bloesem is rond 10 april op zijn mooist. Het was niet zo erg dat ik laat kwam, want het volgende hoogtepunt was alweer begonnen: de rododendrons.

Maar ook de rest van het jaar blijft de tuin steeds weer nieuwe geheimen prijsgeven. Om die verborgen schoonheid te leren kennen begon ik regelmatig tekeningen te maken. Geïnspireerd door de plantentekeningen van Elsworth Kelly, werkte ik in alle eenvoud: zwart wit, in klare lijn.

Dedde Smit, directeur van de Stichting Belmonte Arboretum, wees me op de bloeikalender op de website van de museumtuin. Die geeft aan wanneer de belangrijke collecties bloemen of vruchten hebben. Ik besloot die te gaan gebruiken als leidraad voor mijn werk. In de keuze van de planten kreeg ik hulp van de beheerder van de collectie: Mirjam Lemmens-Pot.

Elke twee weken koos ik een plant in bloei of met vruchten. Bij het kiezen van de soort of cultivar liet ik me leiden door mijn neus. Ik vind het heerlijk om door geurende tuinen te lopen. Geur vormt een extra dimensie als je buiten loopt, net als de insecten die op de geuren afkomen en de dieren die die insecten weer eten. Zoals de vleermuizen en vogels.

Zo ontstond een bloeikalender in beeld, met tekeningen en verhalen. Ik werkte twee jaar aan dit project. In 2018 maakte ik de tekeningen en in 2019 schreef ik de teksten erbij en controleerde ik of het moment waarop ik de plant in de kalender plaatste klopte. Dit jaar rondde ik de laatste tekeningen en teksten af, en ik ben nu bezig het materiaal klaar te maken voor de drukker.

Gaandeweg kreeg ik steeds meer inzicht in de tuin en de collecties die er bewaard worden. De tuin is gespecialiseerd in de rozenfamilie. De rozenfamilie is een enorme familie die zo’n 3000 tot 4000 soorten telt. Dus niet alleen de roos valt er onder, maar ook de aardbei, de appel, de peer, de pruim, de meidoorn, de lijsterbes, de spirea, de mispel, de vuurdoorn en nog vele anderen. Van veel van deze ‘geslachten’ is een collectie in de tuin aanwezig.

Op geurgebied was de grootste ontdekking voor mij wel de bijzondere collectie historische rozen, die voor het koetshuis aangeplant zijn, en in juni bloeien. En visueel gezien was de periode net vóór de bloei van de sierappels voor mij een nieuw fenomeen: kerspruim, sierkers en magnolia. Schitterend roze en wit bloeiende bomen, waarvan Prunus ‘Ariake’ mijn favoriet werd. De enkelvoudige witte bloesem geurt en de bloeiende boom gonst van de bijen.

Met deze bloeikalender in beeld wil ik graag de geheimen van de tuin ook voor andere bezoekers ontsluiten. En helpen met timen, zodat de geïnteresseerde niet altijd nét te laat komt, zoals ik voorheen. Daarnaast hoop ik met de kalender ook bij te dragen aan het inzicht in de collecties die  deze botanische tuin beheert. Zodat de waarde van de tuin als museumtuin helderder wordt voor de wandelaar.

Ik ben opgeleid als tropische plantenteler aan de universiteit van Wageningen (WUR). Mijn beeldende kunstopleiding volgde ik aan Artez, Hogeschool voor de Kunsten, Arnhem. Ik geef tekenlessen ‘Planten Tekenen’, die aangekondigd worden op de website Cursus Wageningen onder het tabblad ‘tekenen, schilderen en grafiek’. De volgende cursus start in Januari 2021, (https://www.cursuswageningen.nl/cursus-planten-tekenen/).

Ik hoop dat de agenda in het najaar beschikbaar zal zijn. Hij zal naar schatting rond de 20 euro gaan kosten. Om een exemplaar te bestellen kunt u zich melden tot July Leesberg, info@julyleesberg.nl onder vermelding van Bestelling Bloeikalender Belmonte Arboretum.

Wageningen, mei 2020

© Juliën van de Hoef

Juliën van de Hoef is tuinvrijwilliger bij Belmonte. Hij is een uitstekend fotograaf en een Photoshop kunstenaar. Zijn werk is veelzijdig, breder dan natuurfotografie;  bekijk zijn website: www.differentpictures.nl

Groenmutsje

Arie Wijntje

Britney was een lief meisje, iedereen noemde haar Groenmutsje omdat ze altijd een groen mutsje droeg. Op een dag vroeg haar moeder haar om een mandje met lekkers naar oma te brengen. Groenmutsje was blij want dan mocht ze eindelijk weer eens naar buiten. Dat mocht eigenlijk niet omdat er zoiets als Corona virus rondwaarde.

Ze liep door het park en zag Saarloos* die haar vroeg waar ze naar toeging. ‘Ik ga Oma dit mandje brengen, ‘antwoordt ze, ‘en wat bloemen plukken voor oma.’

Terwijl Groenmutsje bloemen plukte, holde Saarloos naar het huis van oma, trok aan het touwtje dat uit de deur hing, sloop de trap op en op zijn tenen de slaapkamer in. In één hap verorberde hij haar. Snel trok hij een nachtpon van oma aan, deed zijn mondkapje voor en kroop onder de dekens.

Even later trok Groenmutsje aan het touwtje, riep: ‘Joehoe, oma’ en liep door naar de slaapkamer. In het donker zag ze oma in bed liggen, liep naar haar toe en voor ze het wist was ook zij verdwenen in de buik van Saarloos die tevreden in slaap viel.

Enkele uren later trok de bezorgde vader, een chirurg, aan het touwtje. Hij kwam poolshoogte nemen; noch zijn moeder, noch Groenmutsje namen hun mobiel op! Hij hoorde zijn moeder boven snurken. Dat deed zij nooit en hij holde de trap op, zag Saarloos in bed met een buik als een zwangere vrouw. Snel greep hij zijn operatiemes, sneed en hielp zijn moeder en Groenmutsje, vies maar ongedeerd, uit de buik.

Meteen nam hij Saarloos onder de arm, legde hem achter in zijn Tesla, racete naar Lexkesveer en kieperde hem daar de Rijn in waar Saarloos hulpeloos verdronk.

Teruggekeerd, vond hij zijn moeder en dochter fris gedoucht en nam beide mee naar huis waar zijn vrouw hen met open armen ontving.

Voor de veiligheid namen ze oma bij hen in huis. Ze kregen een goede prijs voor oma’s huisje. Ze leefden daarna nog lang en gelukkig. Oma stemde nooit meer op de Partij van de Dieren en  Groenmutsje ging uit huis om te studeren.

*De vermeende wolf bleek een Saarloos wolfshond.